Αν η λογοτεχνία ήταν απλά ένα συναξάρι αδιάφορων γνώσεων, δεν θα είχαμε καμία ανάγκη να διαβάζουμε στην εποχή μας. Όμως η λογοτεχνία έχει ευεργετικές επιδράσειςπου συχνά δεν φανταζόμαστε καν.
Διαβάζουμε λογοτεχνία για να οξύνουμε την παρατηρητικότητά μας στα απλά, καθημερινά πράγματα που συνθέτουν τον μεγάλο κόσμο της πραγματικότητας.
Διαβάζουμε λογοτεχνία για να προάγουμε την αισθητική μας, στοιχείο αναπόσπαστο της ανθρώπινης ευφυΐας. Κι αυτή η αισθητική περιλαμβάνει τις σχέσεις μας τόσο με τα πράγματα όσο και με τα πρόσωπα.
Διαβάζουμε λογοτεχνία για να αναπτύξουμε την συνδυαστική ευφυΐα, αποκτώντας το πλεονέκτημα της συγκριτικής σκέψης. Μαθαίνουμε κοινώς ότι τα βιβλία δεν είναι αυτόνομες νησίδες γνώσης αλλά συγκοινωνούντα δοχεία στο όνομα μιας παράδοσης που συνεχίζεται μες στους αιώνες.
Διαβάζουμε, τέλος, λογοτεχνία, για να ενισχύσουμε μέσα μας το ευλογημένο αίσθημα αμφιβολίας για το ποιοι πραγματικά είμαστε, τι θέλουμε και ποιος είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει.
Για την Λογοτεχνία θα εστίαζα σε μια φράση του Προυστ: «είμαστε αναγνώστες του εαυτού μας». «Όταν κάποιος διαβάζει ένα λογοτεχνικό κείμενο ενδόμυχα αναζητά τον εαυτό του μέσα στο κείμενο αυτό. Ανάλογα με την προσωπικότητά του και τα βιώματά του επιλέγει τη ματιά με την οποία θα κοιτάξει τους ήρωες οι οποίοι στην πραγματικότητα αποτυπώνονται μέσα του ως εκφάνσεις του εαυτού του, δηλαδή καθρεπτίζεται μέσα σε αυτούς ακόμα και ασυνείδητα. Με την Λογοτεχνία λοιπόν κανείς διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αντίληψη του κόσμου και ότι αντιλαμβανόμαστε τα πάντα ως δικές μας προβολές πάνω σε αυτά. Θα τόνιζα λοιπόν ότι με την Λογοτεχνία, πέρα από τον πλούτο του Λόγου, μπορεί κάποιος να μάθει πολύτιμα πράγματα για τον εαυτό του. Και όταν κάποιος ανακαλύψει τον εαυτό του, έχει γίνει το πιο σημαντικό βήμα για να τον αλλάξει. Η Λογοτεχνία, το πιστεύω βαθιά αυτό, μπορεί κυριολεκτικά να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή».
Για την Λογοτεχνία θα εστίαζα σε μια φράση του Προυστ: «είμαστε αναγνώστες του εαυτού μας». «Όταν κάποιος διαβάζει ένα λογοτεχνικό κείμενο ενδόμυχα αναζητά τον εαυτό του μέσα στο κείμενο αυτό. Ανάλογα με την προσωπικότητά του και τα βιώματά του επιλέγει τη ματιά με την οποία θα κοιτάξει τους ήρωες οι οποίοι στην πραγματικότητα αποτυπώνονται μέσα του ως εκφάνσεις του εαυτού του, δηλαδή καθρεπτίζεται μέσα σε αυτούς ακόμα και ασυνείδητα. Με την Λογοτεχνία λοιπόν κανείς διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αντίληψη του κόσμου και ότι αντιλαμβανόμαστε τα πάντα ως δικές μας προβολές πάνω σε αυτά. Θα τόνιζα λοιπόν ότι με την Λογοτεχνία, πέρα από τον πλούτο του Λόγου, μπορεί κάποιος να μάθει πολύτιμα πράγματα για τον εαυτό του. Και όταν κάποιος ανακαλύψει τον εαυτό του, έχει γίνει το πιο σημαντικό βήμα για να τον αλλάξει. Η Λογοτεχνία, το πιστεύω βαθιά αυτό, μπορεί κυριολεκτικά να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή».
